Wednesday, July 15, 2009

მეზიზღება, როცა ბლოგებს დღიურებად აქცევენ და ისეთ თემებზე საუბრობენ, რომელზეც ან უნდა იფიქრო ან სადმე ჩუმად წერო. მაგრამ დაე ეს იყოს გამონაკლისი ამ დებილურ, პატარა, უაზრო ბლოგზე, რომელსაც ჩემს გარდა არავინ კითხულობს (ალბათ).
გინდა მინი-დეპრესია დაარქვით, გინდა ჩორნაია პალასა და გინდა მსხალი-ძალიან ცუდად ვარ.
მომაშორეთ ჩემი ცხოვრება, სხვა მომეცით!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
იმედი მაქვს რამდენიმე დღეში ამ ჩანაწერის შემრცხვება და წავშლი :)

Thursday, July 9, 2009

ინტერნეტიზაცია

ინტერნეტი აღფრთოვანებას და გადარევას უკვე მხოლოდ წინა თაობებში იწვევს. მახსოვს, ერთხელ ჩვენთან სტუმრად მოსული ბებიაჩემის ”პადრუგა” როგორ გაოცდა სკაიპის ფენომენით და ჩართული კომპიუტერით.
ჩვენთვის კი ის გართობა, მუშაობა და დროის გაყვანაა-ანუ ყველაფერი ის, რაც ადამიანს სრულფასოვანი არსებობისთვის სჭირდება. მონიტორის მარჯვენა კუთხეში დაბლა გამოსახული პატარა გადახაზული კომპიუტერი გულს გვიხეთქავს: ინტერნეტი არ არის! ეს ნიშანი ერთ-ერთი ყველაზე უსიამოვნოა იმ ნიშნებს შორის, რომლებიც მსოფლიოში არსებობს.
იმაზე ლაპარაკი, რომ ინტერნეტს ადამიანების ურთიერთობა რეალურიდან ვირტუალურზე გადაჰყავს, რომ ბავშვებს წიგნს ავიწყებს, რომ უამრავი თავისუფალი დრო მიაქვს ძალიან ბანალურია და ყველამ ვიცით. უბრალოდ ჩამოვთვალოთ ის, თუ რას გვიცვლის ინტერნეტი.
1)არაა საჭირო ჟურნალ/გაზეთების ყიდვა. ინტერნეტში თითქმის ყველა გამოცემის ონლაინ ვესია არსებობს (აღარაფერს ვამბობ საინფორმაციო სააგენტოების რიცხვზე, რომლებიც ახალი ნიუსებით გვამაარაგებენ). აღარ გვჭირდება დილით ან სხვა დროს გაზეთზე ჩარბენა და შემდეგ მისი ფართოდ გადაშლა. საკამრისია ვებგვერდის მისამართის აკრეფა და გაზეთი ჩვენს მონიტორზეა.

2)აღარც ბიბლიოთეკაა საჭირო. ათასობით ონლაინ ბიბლიოთეკა მილიონობით წიგნს სთავაზობს მომხმარებელს. ძველი წიგნის სპეციფიური სუნი ახლა უსუნო ინტერნეტმა შეცვალა და ყოველდღე უამრავი ადამიანი მიმართავს ამ ახალ გზას.

3) ონლაინ შოპინგზე უამრავი დაწერილა და მე რა უნდა ვთქვა ახალი :) სახლიდან გაუსვლელად შეიძლება შეიძინო ყველაფერი. ყველაფერი.

4)შეგიძლია სამსახური სახლიდან ეძებო და კომპიუტერთან მიმჯდარმა იპოვო კიდეც.

5) შეიძლება სამუშაოდაც არ გახვიდე სახლიდან. არსებობს ისეთი სამუშაო, რაც სახლში შეიძლება შესრულდეს და უფროსს იმეილით გადაუგზავნო, შემდეგ საკრედიტო ბარათზე დასმული ანაზღაურებით ამ სტატიის მესამე პუნქტს მიმართო და ისე იარსებო, რომ გარეთ ფეხიც არ გაადგა.

6)რა კინო, რის კინო :)) ნებისმიერი ფილმი უმოკლეს დროში თქვენს მონიტორზეა და რამდენიმე საინტერესო (ან უინტერესო, ფილმს გააჩნია) საათიც გარანტირებულია.

7) აღარაფერს ვამბობ მავანთა აღვირახსნილ ფანტაზიებზე :)) ინტერნეტი მათთვის ოქროს საბადოა :))

8) დღეს კორსვორდების ამოხსნა მომინდა და როდესაც დაბლა ჩასვლა დავაპირე საყიდლად, გამახსენდა, რომ არსებობს საიტი, სადაც ონლაინ შეიძლება კროსვორდების ამოხსნა და დავრჩი.

მეზარება ამ სიის გაგრძელება. ფაქტია, რომ ოთხკუთხედ მონიტორსა და იგივე ფორმის მქონე პროცესორს იმ ყველაფრის ჩანაცვლება შეუძლია, რაც აქამდე ჩვენს ცხოვრებას შეადგენდა.
სასიამოვნო დასხივებას გისურვებთ :S

Monday, July 6, 2009

ოცდაჩვიდმეტი


რამდენი ხანია ახალი პოსტის დაწერა მინდა, მაგრამ წერა/ბეჭდვა/კითხვა და ა.შ. იმდენად ამომივიდა ყელში, რომ ვერაფრით მოვაბი თავი. და აი ახლა, საზეიმოდ ვაგრძელებ ჩემი კურსელების ტრადიციას და ამ წერილს გამოცდების დასრულებას მივუძღვნი.
უკვე მეოთხეკურსელი ვარ და ამ სამი წლის განმავლობაში ზუსტად 37 გამოცდა მაქვს ჩაბარებული (მეოთხე სემესტრში სწავლის მოძალებული სურვილის გამო ერთი საგნით მეტი ავიღე). მაგრამ, არცერთი მათგანი არ ყოფილა ისე დამღლელი, როგორც ბოლო ექვსი. მარტო მე არ დავღლილვარ: ეს კურსიდან კურსზე გადამდები ვირუსია:)) წინა დღეს ქუჩაში ნიკა ესებუა შემხვდა და ”როგორ ხარ”-ის ნაცვლად ”რა ქენი” მკითხა.
გულწრფელად ვაღიარებ, რომ ეროვნულების მერე ასე არც მიმეცადინია და არც მინერვიულია. ეს ყველაფერი კი მაღლივში დანიშნული გამოცდების ბრალია. როგორც იქაურმა უსაყვარლესმა და უთბილესმა დამკვირვეებლებმა გვახარეს, აწი ყველა კოლოქვიუმი და გამოცდა მანდ ჩატარდება, ეს კი იმას ნიშნავს, რომ უნივერსიტეტს გლობალური სწავლა მოედება. მე, საბედნიეროდ, ამ გლობალიზაციაში მხოლოდ ერთი წელი მომიწევს ცხოვრება :)) მაგრამ გულწრფელად მეცოდებიან დაბალკურსელები, ვინც სტატისტიკაც კი მაღლივში უნდა დაწერონ :(
ახლა არ გვინდა იმის მტკიცება, რომ მავანნი მაღლივშიც იწერენ, მათთვის ეს დაბრკოლებას არ წარმოადგენს და ა.შ. საკუთარი ოთხგამოცდიანი გამოცდილებით დავრწმუნდი, რომ გადაწერა შეუძლებელია (თუ არ ჩავთვლით უკანა მერხზე მჯომ კურსელთან გადალაპარაკებას). დამკვივებლები დაჟინებით ცდილობენ, რომ გადაწერაში გამოგიჭირონ და გაგაგდონ-მგონი თითო გაგდებულ ბავშვზე ბონუსებიც კი ეწერებათ (სხვანაირად არ აიხსნება ეს დაუოკებელი ბოროტება).
მოკლედ, მე ამ სემესტრში სამჯერ გავიარე მაღლივის გამოცდები და ძალიან კარგად დავწერე. ეს ”ძალიან კარგად დაწერა” კი უამრავ გათენებულ ღამედ, რამდენიმე კვირის განმავლობაში მეცადინეობად და წინასაგამოცდო ნერვოზად დამიჯდა. სამაგიეროდ, თავი გატენილი მაქვს ანალიტიკური ჟურნალისტიკის, პოლიტიკური იდეოლოგიების და პოლიტ. კულტურის მარგალიტებით (და არამარტო).
რა გამოდის ამ ყველაფრიდან? რა და უნივერსიტეტს ერთი რეფორმა მაინც გამოუვიდა-ბავშვებს აიძულებს ისწავლოს! არ ისწავლი და გადაბარებაზე მაინც მაღლივში მოგიწევს ტანტალი :|
ეროვნულები მაღლივში ვწერე, საუნივერსიტეტო გამოცდებიც მაღლივში მაქვს :( მაგრამ თავს მაინც უბედნიერესად ვთვლი, რომ სტატისტიკა და ჩიკვილაძის ჟურნალისტიკის ისტორია მაინც ადამიანურად, მეექვსე და მეორე კორპუსებში დავწერე და ახლა მაგის გადაბარებაზე სარბენი არ ვარ :)))
დასრულდა მეექვსე სემესტრის გამოცდების ერა და რიგით ოცდამეჩვიდმეტე პოლიტიკური კულტურის გამოცდაც წარსულს ჩაბარდა. გამოცდების დასრულებას არასდროს გავუხარებივარ (და არც გავუნათლებივარ) ისე, როგორც წელს. ვისვენებთ მეშვიდე სემესტრამდე, მერე ისევ მაღლივში შევხვდებით :ეშმაკივითროიცინისისეთისმაილი: